Μπήκαμε στην εποχή… «κάντο όπως η ΑΕΚ»

Του Θοδωρή Τσούτσου

Η ΑΕΚ πέτυχε μια νίκη που θα μνημονεύεται. Και πολύ σωστά. Είναι τέτοια η μορφή της, που δεν την κάνει μόνο σπουδαία, σημαντική, ίσως και καθοριστική. Για όσους μπορούν να την υποστηρίξουν, μπορεί να την κάνει ακόμη και διδαχτική. Θα υπάρχει στο μυαλό προπονητών και ποδοσφαιριστών, ακόμη και άλλων ομάδων, όταν το ματς θα στραβώνει. Ενα... "κάντο σαν την ΑΕΚ δηλαδή".

Ασφαλώς και θα υπάρχει στο μυαλό για τις επόμενες γενιές ομάδων που θα δημιουργεί η ίδια η Ενωση. Ενα... "ας το κάνουμε όπως εκείνη η ΑΕΚ", δηλαδή. Γενικά πρόκειται για μια νίκη που δεν γίνεται κάθε μέρα. Για την ακρίβεια, δεν γίνεται κάθε χρόνο, γι' αυτό και αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Στο τέλος της ημέρας, τρεις βαθμούς αξίζει κι αυτή, άντε να αξίζει έξι, επειδή πρόκεται για ντέρμπι απέναντι σε έναν από τους πιο βασικούς ανταγωνιστές. Αλλά, όπως ήρθε, ποιος άραγε την μετράει τόσο και όχι πολύ περισσότερο; Ούτε πιθανότατα και ο Ολυμπιακός μετράει την απώλειά του με τους πραγματικούς αριθμούς...

Το συγκεκριμένο ντέρμπι, λοιπόν, αφήνει πίσω του όχι απλά σκόνη, αλλά κάτι που διαλύεται ακόμη πιο δύσκολα. Οι εξελίξεις στον Ολυμπιακό το επιβεβαιώνουν. Ωστόσο, η διαχείριση δεν είναι κάτι που αφορά μόνο στον ηττημένο. Αφορά και στον νικητή. Ειδικά στην ΑΕΚ, που ακόμη προσπαθεί να συνηθίσει και πάλι τον εαυτό της σε τέτοιες επιτυχίες. Πολύ περισσότερο να τον συνηθίσει ότι πια, με +5, με νίκη στο πρώτο ντέρμπι, με ανατροπή από 0-2, με τέτοιο αήττητο σερί, θα συνεχίσει να είναι για καιρό βασική διεκδικήτρια του τίτλου. Τουλάχιστον αυτό, διότι αν αντέξει θα το πάει μέχρι το τέλος!

Την επόμενη ημέρα, λοιπόν, ο οπαδός της ΑΕΚ έχει δικαίωμα να πανηγυρίσει αυτή τη νίκη ως οπαδός. Ξεσπώντας, πηγαίνοντας στη Νέα Φιλαδέλφεια, φωνάζοντας, βγάζοντας ίσως και απωθημένα χρόνων. Τού ανήκει όλο αυτό. Η ομάδα, όμως, θα πρέπει να πανηγυρίσει αυτή τη νίκη ως ομάδα. Οχι ως οπαδός. Αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Ισως πιο δύσκολο ακόμη και από την ίδια τη νίκη στο ντέρμπι. Τέτοιες νίκες πανηγυρίζονται από την ομάδα μόνο με επόμενες νίκες. Τότε αποκτούν την πραγματική τους αξία και δεν χάνονται στο χρόνο.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που ομάδες δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν τον εαυτό τους, όταν βρέθηκαν στη θέση που σήμερα είναι η ΑΕΚ. Στη χώρα μας, ίσως και λόγω ιδιοσυγκρασίας, αυτά τα παραδείγματα είναι περισσότερα και πιο εμφατικά. Η Ενωση πρέπει να τα αξιολογήσει, να αντιληφθεί ότι "συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες" που λένε και να τα αποφύγει. Πώς; Αρκεί η σκέψη ότι σε τρεις ημέρες από τώρα παίζει σχεδόν την πρόκριση στους "32" του Europa League. Τίποτα αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να είναι πιο δυνατό από αυτό. Για την ομάδα. Ο οπαδός, ο κάθε οπαδός, είναι μια άλλη συζήτηση.

Οσο για το αγωνιστικό κομμάτι, έγιναν πολλά στο ντέρμπι. Και από τις δύο μεριές, όπως μαρτυρά και η εξέλιξή του. Αλλά το πιο ξεχωριστό είναι ότι για το ποδόσφαιρο, τις απαντήσεις θα πρέπει να τις δίνει το ίδιο το ποδόσφαιρο. Λιβάγια και Αραούχο μπορούν να παίξουν μαζί;